วันที่ ๑๑ ธันวาคม ๒๕๕๔ แพ็กถุง สังฆาภิบาล ที่จุฬาฯ

วันนี้เป็นวันที่สามที่ผมไปช่วยวันสุดท้าย เขาเริ่มแพ็กถุง สังฆาภิบาล ตอนบ่ายสองโมง จำนวนี่เหลือ ๓,๐๐๐ ถุงก็จะครบ ๑๖,๐๐๐ ถุงตามเป้าที่กำหนด ในวันนี้ผมตื่นสาย ๑๐.๐๐ น.เพราะระบบจากแผลที่มือและเข่าจากการนั่งจักรยานกับคนขี้เมาด้วยและในวันนี้ผมได้นัดกับน้องคนนึงที่เคยไปเป็นอาสาสมัคร Art For All วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์พอดี พี่ชายผมหยุดงานพอใกล้เวลานัดผมจึงให้พี่ขับมอเตอร์ไซด์ไปส่งตอนบ่ายโมงใช้เวลาขับรถมาส่งแบปเดียวก็ถึง ไปที่ศาลาพระเกี้ยวยังมีคนมาสามคนเอง กลายเป็นว่าผมมาก่อนชั่วโมงนึง แต่ผมก็เข้าไปนั่งรอ สักครึ่งชั่วโมงเพื่อนรุ่นน้องก็โทรศัพท์มาและเข้ามาหา (วันนี้มีเพื่อนคุยละ) แต่สักพักสายตาผมก็เหลือบไปเห็นไอ้ขี้เมา(ชาวพม่า) นั่นอีก ผมนึกมันรู้อีกแน่ะว่ามีตอนบ่ายสอง แต่ผมไม่สนมันแล้ว (เข็ด) ความจิงเพื่อนรุ่นน้องก็รู้เรื่องแต่ไม่รู้ว่าคนไหน พอมันลุกเดินเพื่อนผมก็บอก คนนี้มันเมา ผมเลยบอกว่า ไอ้คนนี้แหละที่เล่าให้ฟัง จุดใต้ตำตอแท้ๆ พอเขาจะเริ่มแพ็กถุง คราวนี้ผมเห็นมันเดินเข้าไปนอนทับถุงที่กองไว้แล้ว ตอนแรกเพื่อนผมจะช่วยเป็นอาสาสมัครที่เดินแต่เขาเอา แกแล็กซี่คอมฯเล็กมาด้วย กัวโดนหยิบไปก็เลยนั่งผูกถุงดีกว่า วันนี้เขากำหนดให้ทำรอบเดียว ๓,๐๐๐ ถุง เลย ตอนแรกคนผูกน้อยเพราะจะเจ็บมือเพราะเชือกบาดมือ สุดท้ายต้องขอร้องให้มาช่วยผูกมัง ใช้เวลาชั่วโมงครึ่งจึงเสร็จ เดชะบุญที่ผมนั่งขัดสมาดได้นิ้วยังรวบถุงมาผูกได้ ตอนแรกผมนึกว่านั่งงอเข่าไม่ได้แล้วเชียวเพราะแผลยังสดและตึงๆที่หัวเข่า แต่พอนั่งลงกลับไม่เปนอย่างที่คิดเลย นั่งผูกได้เหมือนเดิมจะมีก็แค่เจ็บนิ้วที่เชือกบาด พอครบ ๓,๐๐๐ ถุงเสร็จ ยังมีข้าวให้กินฟรีอีก แถมมีขนมจีนแกงไก่ด้วยผมกับเพื่อนรุ่นน้องก็พากันนั่งกินพออิ่มแล้วเพื่อนก็ชวนเดินเล่นในจุฬาฯจนห้าโมง พี่ชายผมมารับก็เลยลากลับก่อน อ๋อเขามีการลำเลียงถุงขึ้นรถตอน ๒๐.๐๐ น.ด้ววย แต่ดูแล้วผมคงไม่ไหว ขอช่วยเท่าที่ช่วยได้แค่นี้ละคับ