องค์กรสิทธิมนุษยชนอาเซียนกับอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิของคนพิการ”ที่ศูนย์พัฒนาและฝึกอบรมคน
พิการแห่งเอเชียและแปซิฟิกซึ่งจัดโดยองค์การ คนพิการสากลประจำภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิกโดยการสนับสนุนจากกรมอาเซียน
กระทรวงการต่างประเทศ ไปลงทะเบียนวันแรก ก็เจอสาวสวยจากดีพีไอ เอพี นั่งยิ้มแยกเขี้ยวอยู่หน้าทางเข้า
พร้อมทั้งมีหนึ่งสาวสวยรอแจกกระเป๋าอาเซี่ยนและเอกสาร และได้เจอเพื่อนๆพี่น้องคนพิการที่มาก่อนนั่ง
คุยกันอยู่หลายคน พอเข้าไปก็เจอโต้โผของ ดีพีไอ เอพี พี่เสาวลักษณ์เรียกเข้าห้องสัมมนา ทันที ผมรีบ
เข้าเหมือนกันแต่เข้าห้องน้ำ อีกพักใหญ่จึงเข้าไปในห้องสัมมนาซึ่งมีคนใหญ่คนโตจากกระทรวงต่าง
ประเทศมาเปิดงาน(เสียดายไม่ใช่ท่านกษิต)แต่มีผู้ร่วมสัมมนาที่คิดว่า ถูกใจใช่เลยอยู่สองท่านชื่อขึ้นต้น
ต้นด้วย ก ไก่ทั้งสองท่านเลย(บังเอิญจิงๆ)ตอนแรกนึกว่าอยู่ในรัฐสภาซะแล้ว โอ้ เพิ่งรู้ว่าไทยก็ไม่ธรรมดา
เหมือนกัน ในการสัมมนานี้ที่จิง อยากให้คนพิการมีส่วนร่วมกับการประชุมอาเซี่ยนเพื่อประโยชน์ของคน
พิการเองวันแรกผ่านไปด้วยดีพร้อมข้าวกะเพราะไข่ลูกขย(พี่เสาว์แกว่าอร่อยดี ถูกด้วย)วันที่สองผมกะมา
ฟังคุณ ก ไก่ คนที่สองชำแหละรัฐบาลเต็มที่ แต่ไม่เป็นอย่างนั้นเวลาไม่พอเพราะมีผู้ร่วมสัมมนาอีกสองคน
(อดฟังเลย)แถมเวลาล่วงมาจนบ่ายโมงแถมห้องที่มาอบรม ไอทีก็ส่งเสียงคุยกันเหมือนไม่ได้เจอกันมา
สามปีครึ่งช่วงบ่ายเราเริ่มล่าช้า บ่ายสองเราต้องทำเวลาโดยมีการแบ่งกลุ่ม(สไตล์พี่เสาว์แก)เหมือนจำลอง
เหตุการณ์ว่าถ้าเรานำข้อเสนอนี้ไปเสนอต่ออาเซี่ยนเราต้องนำเสนอให้ชัดเจนว่า ทำไม อย่างไรและยังไง
แล้วก็ถึงเวลาปิดต้องจากกันไป(น้ำตาหยด)อ้อ พี่เสาว์แกสัญญาว่าจะจัดตั้งอาเซี่ยนคนพิการให้ได้ภายใน
6 เดือนหรือ 1 ปี(ติดตามต่อไป) งานนี้ไม่ต้องพึ่ง ออแกไนซ์ ทีมงาน ดีพีไอ เอพี จัดให้ แห๋ม วันนั้นตอนกลับ
บรรยากาศเป็นใจมาก ฝนตกหนักมากเลย ไม่ไหวละขอจบเท่านี้แหละครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น