ศรีตรังเกมส์กีฬาคนพิการแห่งชาติครั้งที่ 28

วันที่ 24-28 ตุลาคม 2552 แต่ผมได้ไปก่อนในวันที่ 21 กับคณะนักกีฬาจาก สกลนคร (กินข้าวเหนียว จกปลาร้าจนล้าเลย กินทุกวัน ดั้งจะหายแล้วเนียะ) โดยได้รับความอนุเคราะห์จาก นายกสมาคมคนพิการสกลนคร เอื้อเฟื้อให้ไปด้วย วันที่ 21 ผมนั่งแท็กซี่จากบ้าน(บางรัก)ไปรอที่บางใหญ่ตอนตี 2 มืดจับใจ กัวรอเก้อมากเลยแต่ในที่สุดรถบัสก็มารับจนได้ มีนายกวิ่งลงจากรถมาช่วยคนเดียว (ดีใจมากเลย)ได้ไปแล้วเดินไปนั่งจนหลับตื่นเช้ามาอีกทีถึงประจวบฯ (นึกว่าถึงแล้วเหมือนบ้านนอกเข้ากรุง)ก็นั่งตาปรือๆมาอีกจนบ่ายก็ไม่ถึง ในใจคิดไกลโคตรเลย เมื่อยก้นกว่าจะถึง ปาเข้าไปห้าโมงเย็น วนรถหาที่พักสัก 2 ชั่วโมง ทุ่มนึงพอดี ทำกับข้าวกินเองสกลนครเค้าเตรียมมาหมดเลย(ซึ้งนึ่งข้าวเหนียว หม้อ ครก)ส่วนกับข้าวมาหาซื้อเอง กินกันแบบสบายๆจกข้าวเหนียว ตำมะละกอ แซ่บหลาย อ้อ พักที่โรงเรียนกระพังสุรินทร์ชั้นที่สาม วีลแชร์มีสามคนพักข้างล่าง ไม่รู้ทำไมนักกีฬาเค้าจัดให้พักแบบนี้ วันต่อมาตื่นซะตีห้ากว่าๆพร้อมเสียงคุยกันและควันบุหรี่ นักกีฬาไปแบ่งคลาส ผมเลยถือโอกาสไปเที่ยวกับเพื่อนที่หาดราชมงคลศรีวิชัย ไปดูพิพิธพันธ์ลัตว์น้ำแล้วไปนั่งกินข้าวที่อ่าวปากเมง ทะเลที่นี่สวยมาก ขอบอก ผมได้ยินนายกเมืองสกลฯบอกว่าทาง จ.ตรัง จะจัดเลี้ยง หมูหัน วันพรุ่งนี้ในใจก็ตื่นเต้น เอาละวา ได้กินหมูหันเมืองตรังแน่พอไปนั่งกินมันกลายเป็นหันซ้ายหันขวามีกับข้าวสี่อย่างบางจานเพ็จพลาสติกกับข้าวเปล่านึงโถ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้กิน (นี่แหละหมูหัน) ที่เหลือ 6 วันเชียร์กีฬา แต่ทุกวันก่อนไปนี่กินข้าวเหนียวทุกวันเลย (ต้องคอยดึงจมูกทุกวันเลย) ฮิฮิ และแล้วงานเลี้ยงก็ต้องมีวันสิ้นสุด วันที่ 28 ตุลา ตอน 10 โมง ทีมตะกร้อของ สกลนครก็ได้ชิงเหรียญทอง แล้วก็สมหวังได้เหรียญทอง พอรับเหรียญเสร็จก็กลับที่พัก อาบน้ำเกฌบสัมภาระขึ้นรถทัวร์กลับสกลนครโดยออกรถบ่ายสองถึง กทม. ที่บางใหญ่ตีสอง