ในการไปค่าย Art for All เป็นครั้งที่ 3 ในฐานะ อาสาสมัครที่ อาราญาน่า ภูพิมาย รีสอร์ท ถ้ามองว่าน่าเบื่อมันก็น่าเบื่อ แต่สำหรับผมแล้ว ไม่น่าเบื่อ เหมือนกับหลายๆคนที่ไปมาทุกๆปี จนย่างมาถึง ปีที่ 17 แล้ว ครั้งนี้ผมมิได้ไป ปรีแคมป์เพื่ออาสาสมัครทั้งใหม่และเก่า จะได้มาทำความรู้จักกัน เพราะมีการเปลี่ยนสถานที่่เรียนรู้วิธีช่วยเหลือคนพิการ จากศูนย์สิรินธรฯ มาเป็นบ้าน นนทภูมิและวันที่ทำพิธีเปิดในวันที่ 19 กรกฏาคม 2556 ก็เปลี่ยนสถานที่เช่นกัน มาทำพิธีเปิดเป็นที่ศูนย์วัฒนธรรม หอประชุมเล็ก พอไปถึงสถานที่เปิด ก็ไปลงทะเบียนอาสาสมัคร ปีนี้เริ่มมีสีสรรกันตั้งแต่เริ่มเลยมีโชว์การเล่นกลโดยครูตั้มนำนักแสดงมาแสดง มายากล เรียกเสียงหัวเราะจากเยาวชนและเหล่า อาสาฯกันเป็นระยะๆเลย ต่อจากนั้น เป็นพิธีเปิดซึ่ง อาจจะเล็กๆแต่ก็ตระการตาระดับหนึง หลังจากพิธีสิ้นนสุด ก็เริ่มทยอยเดินทางไปค่ายฯที่โคราชกััน โดยใช้รถบัส สองชั้น ถึง 12 คัน กันเลยทีเดียว
ตลอดระยะสี่วันได้มีเหตุการณ์ ที่ผมไม่เคยได้เห็นจากสองครั้งที่ผ่านมาคือ เยาวชนที่พิการ ตีกัน แต่ไม่แรงมากนักเพราะเหล่าอาสาครอบคลุมอยู่มากกว่าครึ่ง ระงับเหตุทันการณ์ ค่ายนี้มีสีจิง แต่งหน้ากันเป็นว่าเล่นเลย ฮิตกันมากกับการแต่งหน้าผี แม้แต่ผมยังแต่งเลย ปีนี้แมงหวี่เยอะดี นั่งกิรข้าวไปแมงหวี่บินเข้าปาก เข้าตา ไปด้วย ไม่เหมือนปีก่อนเลย แม้จะเป็นสถานที่เดียวกัน ปีนี้โดดเด่นมากจากอาสาฯคนนึงซึ่ง เอนเตอร์เทน พริ้วมากชื่อของบุรุษนายนั้นคือ ไข่ตุ๋นหรือ ไข่มุก นั่นเอง ไปๆมาๆเขาคนนี้ก็คือสมาชิกในห้องนอนด้วยกันกับผม นั่นเอง ด้วยความคุ้นเคยกับอาสาฯหลายคน มีคนนึง แอม (ผู้ชายนะคับ) บ่นให้ฟังว่าหน้าที่ผู้ช่วยประจำฐานทำกิจกรรมฯ ที่เยาวชนต้องเวียนกันมา มีเขาคนเดียวที่เป็นบุรุษ พอน้องๆเยาวชนเดินมาตกที่ฐานกิจกรรมที่เขาประจำอยู่ (ดังเช่นเกมเศรษฐี ได้ซื้อบ้านสามหลังสีเหลืองสดๆ) จึงเป็นหน้าที่ของเขาซึ่งเป็นชายชาติอาชาไนย ต้องเก็บกวาดดูแลอย่างเลี่ยงมิได้ ปีนี้ผมรับหน้าที่ขายของที่ร้าน 6/10 เงินที่ได้ก็เข้า มูลนิธิ Art for All ขายดีมาก ยิ่งวันสุดท้าย คุณโป่ง แกจัดให้ ลดกระหน่ำ ผมงี้ขายไปยิ้มไป สนุกดี แต่สงสารพี่เปิ้ลคับ เพราะแกไม่ค่อยอยากลดราคาสินค้าของ มูลนิธิ แต่รวมๆแล้วสามวันเกือบแสน เชียว มันก็อัฐยายขนมยาย ส่วนมากแหละคับ พูดถึงไข่ตุ๋น ตอนกลางคืน น้องเขามาส่งผมที่ห้องคับ เสร็จกลับไปที่รีสอร์ทอีก ไอ้เราก็นึกว่าไปเตรียมงานของพุ่งนี้ แกกลับมาอีกครั้งตีห้า ผมตื่นมาถามว่าไปไหนมา แกบอกว่าผมไป เสพ ไวไฟ โห ศัพท์ใหม่ ขยันจิงน้องเรา ส่วนน้องแอ๋มแกแต่งตัวเปรี้ยวมากกก ย้ยผมสีฟ้า กางเกงขายาวลายงู นี่ถ้าเสื้อไม่่ใช่อาสาฯ ผมว่า เดินแบบ ได้เลยปีนี้ อ.ชาญณรงค์แกได้เสื้อใหม่คับดีไซด์เก๋ไก๋จาก อ.ไม้ร่ม แล้วก็ยังเหมือนเดิมคับเขียนนอะไรๆก็ใส่ทำนองได้เสมอ ส่วนฐานสวนสัตว์พอใกล้หมดค่ายก็แจกคับ ทั้ง หมู กระต่าย สุนัข น้องจากราชสุดา น่ารักมาก เก่งภาษามือกันทุกคน น้องจาก ม.อุบลฯ สุดยอดคับ ทั้งแรงงานทั้งฝีมือ ศิลปะประยุกค์และยังมีน้องๆพี่ๆอาสาฯที่น่ารักอีกมากเลยที่ไม่ได้เอ่ยถึง เพราะผมไปไม่ทั่ว เดินลำบาก ทางมันเป็นแบบเนินเขาคับและถึงยังไงก็ต้องกล่าวถึงเจ้าของรีสอร์ทผมประทับใจตอนขามาและขากลับ แกเกณท์คนงานมายืนไหว้ต้อนรับทั้งไปและกลับเลยรวมทั้งตัวแกก็ร่วมอยู่ด้วยถึงแม้จะมีเสียงบ่นเรื่องอื่นอยู่บ้าง นี่ละคับค่าย Art for All ที่ อาราญาน่า ภูพิมาย รีสอร์ท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น