เค้าดาวส์กลางทุ่งนา (ศรีษะเกศ)

วันเสาร์ที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๔ ล่วงมาจนวันพุธที่ ๓ ธันวาคม ๒๕๕๕ ผมได้ไปที่ศรีษะเกศบ้านพี่สะไภ้กับพี่และพ่อ โดยพี่ขับรถไปพร้อมด้วยญาติพี่น้องของพี่สะไภ้้้อีกสามคน นั่งรถจนเมื่อยแล้วเมื่อยอีก ๘-๙ ชั่วโมง รถก็ติตที่สีคิ้ว เขาใหญ่ กว่่าจะถึง อ.วังหิน เข้าไปอีกไกล บ้านดวลใหญ่ คือจุดหมายที่เราจะไปครับออกจากบ้านที่ กทม. ถึง ศรีษะเกศ ๓ ทุ่ม มืดตืดเลยครับ ทางลูกรัง ดินสีส้มแป๋น อากาศหนาวช่วง เช้าและช่วงเย็นเท่านั้น เวลาแดดออกร้อนสุดๆเลยต้องออกมานั่งที่ร่มไม้ ที่จิงผมเคยมาที่นี่ ๔ ครั้งแล้ว ที่ทางยังเหมือนเก่าเลย นอกจาก กองฟาง และสถานที่ในบ้านที่เปลี่ยนเท่านั้น มาทีไร ได้สายผูกมือทุกครั้ง ครั้งนี้ วันปีใหม่นี้ พี่ผมซื้อหมู ปลาหมึก และเบียร์มาเลี้ยงพี่น้องใกล้บ้านมาครั้งนี้ได้ไปเที่ยวที่ ช่องสะงำ ชายแดน เขมร ตอนแรกนึกว่าเป็นสถาที่ท่องเที่ยว ไปถึงกลายเป็น ชายแดน ผมกับพ่อก็เลยนั่งรอในรถให้คนศรีษะเกศไปเดิน กลับมาไม่มีไรเลยนอกจากฟางมุงหลังคา จากนั้นเราก็เข้าวัดไพรพัฒนา ไหว้ หลวงปู่สรวงที่มรณะภาพไปแล้ว วัดใหญ่พอสมควร สวยดี วันสุดท้าย วันที่ ๓ ตอนสายๆเข้าไปไหว้พระที่สำนักสงฆ์แห่งหนึ่ง ผมจำชื่อไม่ได้ ต่อจากนั้นก็เข้าเมืองไปซื้อหมากให้คนแก่ กลับมาที่บ้านดวลใหญ่ ก็บ่าย เราเตรียมเก็บของกลับบ้าน คนแถวนั้นเอาข้าวมาให้หลายถุงแถมมีคนขอติดรถกลับเพิ่มสองคน เรากะออกรถบ่าย ๓ เพราะมีประสบการณ์ปีใหม่ครั้งก่อนออกวันที่ ๒ รถติดนานมาก ครั้งนี้ออกวันที่ ๓ บ่าย ๓ไปฉิวไดสักพัก ติดอีกแล้ว แต่ยังไปได้อยู่ ไม่เหมือนปีก่อนแต่ก็กลับมาถึงตี ๑ นั่งรถเหนื่อยเลย